Manana, manana, manana!!

Een hele tijd stil geweest, maar wel hard gewerkt. 

Bekomen van de storm.

's Nachts om 21.00  uur de zee op in een heftige storm is niet echt een pretje, maar een  andere mogelijkheid was er niet. We moesten de reddingsboot volgen, omdat er in de havens geen mogelijkheden waren om aan te leggen. De cementfabriek was de enige optie. Dus maar volgen en een aantal mijl de zee op. De zee was woest en de golven hoog. De beide schroeven van de reddingsboot waren zichtbaar en de mannen zeiden na afloop dat ze niet verwacht hadden dat we het zouden redden. Hadden zelfs even gedacht de helikopter in te schakelen toen een zeer hoge breker dwars, ons even om wilde gooien. 

Zelf hadden we het niet echt door, waren druk met sturen en een beetje zicht houden in de stromende regen. Doorweekt waren we. Alles in de boot lag overal omdat we net aan het eten waren toen de mooring voor ging verplaatsen en we dwars op de golven kwamen. Achter lagen we nog prachtig vast maar moesten we losgooien en de lijnen voor doorsnijden. Binnen de kortste keer zag ik dat we onze bijboot kwijt waren, de sleepogen zaten nog aan de lijn dus waren er gewoon afgetrokken.Ik zag het wel maar zei maar niets omdat er toch niets meer te redden viel. De motor hadden we er voor de storm 's middags al afgehaald zodat we deze gelukkig nog hadden..

Bij de cementfabriek werden we door de reddingsboot aan een zeer hoge ruwe kade gelegd. Voor ons een ramp. Niet echt geschikt voor zeiljachten, maar we lagen niet meer in de hoge golven. Wel op veel stroom en hoog/laag water. Dus wel 8 lange lijnen met rubbers en alles wat we konden vinden om de lijn en te beschermen want binnen een paar uur waren ze doorgesleten door de ruwe muren. Tevens kregen de klampen aardig op hun sodemieter, omdat het schip door de stroming voor- en achteruit werd getrokken waardoor er 20 ton aan de kikkers trok. Dat houden ze niet echt en één is er helemaal afgeknapt. 

Stootwillen voor vrachtschepen, ongeveer 5 grote autobanden dik, hebben lekker tegen de waterlijn en onderwaterschip liggen te rammen en zal straks hersteld moeten worden.

Na 3 dagen daar gelegen te hebben , (de reddingsboot is daar ook maar blijven liggen ivm de harde wind) konden we eindelijk weg. Het schip zag er echt niet meer uit. Een grote cementboot. Alles was vies en het aan het RVS was niets glimmends meer. Rampzalig!!!! 

Maar we blijven optimistisch. Verzekering bellen en op naar Las Palmas. Daar kan alles schoongemaakt en gerepareerd worden.

Prachtig zeiltochtje van zo'n 10 uur, zonnetje erbij en in de haven van Las Palmas eerst maar de slang er op.

Alles maar dan ook alles zat onder het cement. Het dek, het roestvrijstaal, de stagen de mast en wat niet.

 5 dagen met drie man sterk schoonmaken met water, polijsten en poetsen en dat was nog maar het begin.

Het schip is weer schoon voor zover we er bij konden (stahoogte). Polyester glimt weer en we hebben weer een nieuwe bijboot kunnen kopen van een vaste ligger in de haven. Een met een polyester bodem, helemaal blij!! Vaart fantastisch en is van hypalon, zodat de zon het niet kan opvreten.

We liggen nu 2 weken in Las Palmas, een grote stad waar we ons best een aantal weken kunnen vermaken, maar echt de bedoeling is dat niet. Het weer is prima, ook al is het iets koeler en wat vaker bewolkt dan in Anfi del Mar. We leren veel mensen kennen die hier voor langere tijd liggen en Nederlanders waar we iedere vrijdag een happy hour mee hebben om elkaar te leren kennen.

We wachten nog steeds op de offertes voor de reparaties. We willen de kant op om ook het onderwaterschip te kunnen inspecteren.maar in Spanje gaat het anders als in Nederland... manana, manana.

Dus gewoon geduldig blijven en toch een beetje druk zetten???? Hoop dat het helpt.

Intussen genieten we lekker van het klussen, fietsen, winkelen, borrelen, eten, lezen, spelletjes. internet en wat al niet meer. Komende weken liggen we hier dus nog wel!

MANANA, MANANA!!

Voor nu  hasta la vista !