Wachten op wind

We hebben een heerlijke week op Lanzarote gehad.
Samen met de Zeemuis en de Mobilae hebben we vlak bij Arrecife een dikke week voor anker gelegen. Een eiland wat er erg droog en verlaten uitziet. Het heeft zo'n 300 vulkanen. Er is bijna geen groen te zien, alleen in de dorpjes zijn nog wat bomen geplant, verder zie je alleen de donkere steengrond. Je ziet de vulkanen en de oude stromen van de lava. Aan de vorm van de steen zie je dat die eens vloeibaar was. De laatste uitbarsting was in 1736. De grootste vulkaan is slapend en wordt goed in de gaten gehouden. Niet een eiland waar je vrolijk van wordt. Ik zou er echt niet willen wonen.

 Het leven begint al een aardig vast ritme te krijgen. De dagen vliegen dan ook echt voorbij. Eerst lekker in de kuip ontbijten, koffie, boodschappen doen, wat af en toe een hele toer is omdat je met je rubberbootje ergens moet aanleggen, wat niet altijd op prijs wordt gesteld. Meestal zijn er geen drijvende steigers. Op het strand kan niet ivm met hoog en laag water, dus ergens bij de stenen vastleggen, door het water ploeteren en dan zorgen dat de boot nog in het water ligt als je terugkomt en niet vast zit op de stenen. Af en toe een wasje en tegen het eind van de middag altijd even borrelen (als we niet varen).

 Verder een zoektocht naar extra zonnepanelen. Genoeg te krijgen maar allemaal veel te groot, gericht op de woningbouw. Sinds de storm van Marokko naar Lanzarote, heeft onze windgenerator het begeven en lagen de lagers eruit en dus te weinig stroom om dagen achter elkaar voor anker te liggen, zonder dat de motor stroom moet draaien. Maar helaas niet gelukt, misschien op een van de andere eilanden meer succes.

 Af en toe shoppen we wat, naar Ikea op Lanzarote, leuke hebbedingetjes kopen, internet voor de andere boten zien te krijgen, wat nogal wat voeten in de aarde heeft. Het lijkt soms makkelijker dan het is. Ik ben erg blij met mijn nog lopende telefoonabonnement van T-mobile waarbij ik Europa-internet heb afgesloten. Waar ik ook kom, ik heb internet. Met mijn hotspot kan iedereen bij me inloggen, wat dan ook geregeld gebeurd, ook door de andere boten. Bedankt T-mobile!!

 Als voorzorgsmaatregel voor kakkerlakken hebben we alvast maar wat lokdoosjes gekocht. Een spuitbus had ik al vanuit Brazilie meegenomen en verder doet iedereen aan boord zijn slippers uit zodat je geen eitjes mee de boot in kan nemen. Ben benieuwd of we kakkerlakvrij blijven.

Verder wat klussen aan de boot, zwemmen, geregeld met en/of bij de buren even borrelen, wat een ROTLEVEN!!!!! En of het nu regent of niet...koud is het nooit en je kan zo je bikini weer aan, de zon komt altijd terug. Heerlijk gewoon. Na mijn verjaardag nog even een griepje gehad, waarschijnlijk boven op de berg bij het piratenmuseum kou gevat. Was daar erg hoog/koud en winderig. Na nog een paar dagen flink rollen op een dikke swell, van raam tot raam, zijn we vertrokken naar het volgende eiland, Fuerteventura.

 Donderdag 25 okt, vertrokken we samen met de Zeemuis naar Fuerteventura. De Mobilae kreeg nog bezoek en bleef nog even liggen. Het grootste gedeelte moesten we natuurlijk weer motoren. Geen wind en later pal tegen. Toch nog een uurtje echt kunnen zeilen. Onder het eiland konden we de veel beschreven windacceleratie waarnemen. Van het ene op het ander moment krijg je er zo 10 of meer knopen wind bovenop. Wel iets om rekening mee te houden.
Uiteindelijk hebben we in de haven van Gran Tarajal een mooi plekje gevonden. Een vriendelijk, gezellig stadje. Eerste aanblik is meteen al heel anders als Lanzarote. Meer groen, minder triest. Beter gevoel.

Inmiddels waren er meer Nederlandse boten aangekomen, maar die zijn maar kort gebleven. Zaterdag zijn ze al weer vertrokken, evenals de Zeemuis. Omdat er een behoorlijke depressie werd verwacht, had te maken met de orkaan Sandy, wilden zij voor de komende depressie op Gran Canaria zijn.
Wij hadden nog amper wat van het eiland gezien en wilden de depressie hier wel afwachten. Tot die tijd lekkere fietstochten gemaakt, gevist, gezwommen, wat klusjes gedaan aan de boot en kennis gemaakt met 2 solozeilers. 1 in een cat, een Duitser die al 3 jaar onderweg is en een Ier, die buiten de haven ankert en al 12 jaar onderweg is. Zeer unieke figuren, waar je weer een boel van kan leren als ze nuchter zijn.
Ze hebben ze ons geholpen met de renovatie van de windgenerator. Helemaal super.

Inmiddels de Mobilae en de Mero ook gearriveerd in de haven, In de haven werden we al gewaarschuwd voor een flink toenemende swell die de haven in gaat lopen en de pontons flink te keer zal doen gaan. Dat hebben we gemerkt. De wind viel wel mee maar de swell was hoog en deed de pontons waven waardoor we als een gek tekeer gingen. De boten rukten zo aan de lijnen dat er van meerdere boten lijnen knapten. Wij alles goed doorstaan gelukkig.
Pieter, de Ier lag op een 3 meter swell buiten de haven en ging als een gek tekeer , maar hij vond dat hij goed lag. Hij kwam zelfs met zijn rubberboorje de haven nog in , kletnat aangekomen natuurlijk en ging 's avonds ook weer terug. Niet te geloven, bootje stond haast recht omhoog op de golven, maar hij is toch bij zijn boot aangekomen. Beetje gek moet je dan wel zijn!!!!
Ook lag er een Nederlandse catamaran te bonken buiten de haven op de golven. Na verloop van tijd kwamen ze toch maar naar binnen omdat ze een behoorlijk schade hadden opgelopen. Een van de tubes was helemaal gescheurd door het ankerbeslag wat er aan had zitten rukken. De andere tube was ontzet. De swell was inmiddels overgegaan in dikke brekers. Bakken met regen kwamen er naar beneden, straten onder water maar de temperatuur bleef perfect. Zo'n 25 graden.

Wij intussentijd gezellige etentjes, dan weer bij de een, dan weer bij de ander. Inmiddels depressie overgetrokken en weer 30 graden. Windwapper gereviseerd door de mannnen en gevierd met een etentje. Nu maar hopen dat ie weer wat stroom oplevert. Wachten op wind!!