zaterdag 20 oktober 2012

We willen zeilend naar de Canarisch!!!!!

Afgesproken dat we alleen weggaan als we kunnen zeilen. We hebben al zoveel moeten motoren en dat willen we nog niet nog een keer 4 dagen.. Vaak werd er 10-15 knopen wind voorspeld, maar als je dan voor de wind voer, moest je toch je motor nog aan hebben om vooruit te komen. Je vaart de wind dan dood. Nu werd er 15 tot 20 knopen wind voorspeld met toenemend tot 25 aan de kust maar daar zouden wij niet meer zitten. Wij blij dat we dan eindelijk een lange tocht konden zeilen. Bovendien zou alles voor de wind zijn.

Dus op naar Lanzarote, een vaartocht 460 mijl, waar we 3 tot 4 dagen over zouden doen. Met 3 boten in konvooi op weg. Helaas liep het niet allemaal zoals verwacht.........

 Om 10.00 uur bij de douane in Rabat,met 7 schepen die wilden vertrekken.Wat duurt dat lang. Na uitgeklaard te hebben bij de douane moest de drugshond, Wolf genaamd, nog een rondje door iedere boot doen. Daarna konden we eindelijk op weg ,zo'n 2 uur later.
Er stond weinig wind, liepen zo'n 5 knopen , nu nog aan de wind. Om 19.00 uur is het hier al donker en dan duurt een nacht (varen)wel erg lang. Vooral toen een ander Nederlands schip vast kwam te zitten met zijn kiel in een visnet wordt het varen niet een pretje. Ook wij zaten er met zijn allen bijna middenin. De netten werden aangegeven met knipperlichten maar niemand wist precies waar het begon en ophield. Ook op de kaart niets te lezen. Erg vermoeiend en dus geen slaap omdat we met zijn 2-en wilden opletten. Hierna zijn we verder zee op gestoken zodat we hopelijk niet meer in de netten zouden raken. Zo'n 20 mijl uit de kust.

Helaas weer weinig wind en uiteindelijk moest de motor toch weer bij en natuurlijk zeer gefixeerd op de lichtjes. Quido wordt gek van de lichtjes en lawaai op de boot dus doet geen oog dicht en ik een paar korte slaapjes. De volgende dag prachtig kunnen zeilen, we bleven mooi met zijn 3-en bij elkaar.
De Zeemuis, Mobilae en wij , de Impact. Middels de marifoon hadden we contact met elkaar en alles liep voorspoedig. Ik heb met mijn vislijn nog een dikke zilvermakreel binnengehaald.

 's Nachts woei het lekker en konden we prachtig zeilen, zijn wat verder uit elkaar gegaan voor de veiligheid. Op een gegeven moment waren we de Zeemuis kwijt , alleen nog marifooncontact. Achteraf bleek hij verschillende problemen met de boot te hebben. Van slapen kwam weer niets, Quido deed geen oog dicht,zag weer overal lichtjes en dus nog steeds geen ritme voor het wachtlopen. Ik daardoor dus ook niet. De Mobilea en wij zijn bij elkaar in de buurt gebleven. De derde dag op zee nam de wind toe tot zo'n 20 tot 25 knopen. De zee begon al snel behoorlijke golven op te bouwen wat eigenlijk niet meer ophield.
Steeds hoger, steeds steiler, steeds meer brekers. Hoge muren van water gooiden het schip, van 15 meter en 20 ton als een balletje over het water. Wij voeren met een gereefde fok en 3 reven in het zeil omdat we 11 knopen voeren en niet in de volgende golf wilden duiken. Uiteindelijk werd het steeds harder en moest ik wel naar voren om het grootzeil te laten zakken (voor de wind). We gingen te hard. Met pijn en moeite gelukt. Als ik het laatste stukje zeil wil laten zakken moet ik in de mast klimmen en daar werd ik echt heen en weer geslingerd. Gelukkig weer alles goed gegaan. Behalve de giek die een paar flinke klappen maakte en uiteindelijk nadat het zeil gezakt was op het zonnepaneel kwam. Lag veel lager als normaal.
Zou het lummelbeslag gebroken zijn???
Dus weer naar voren om de reserve-val aan de giek te haken om deze omhoog te houden. Giek is niet eerder te checken als wanneer we weer aan de wal liggen.
Inmiddels nam de wind alleen maar toe en ging ver boven de voorspelde 25 tot 30 knopen. Wij hadden voor de wind al 36 knopen op de meter staan, dat is normaal dus zeker boven de 40 knopen (windkracht 8). Op een puntje genua werden we alle kanten opgegooid, liepen we nog steeds 9 knopen en gingen een keer bijna plat bij een dwarse golf. En dat in een aarde donkere woeste zee.

Dit is niet wat ik bedoelde. En een nacht duurt hier 12 uur, dat is wel erg lang. Maar gaandeweg went het ook wel weer. Inmiddels bekaf en ook af en toe even een half uurtje liggen. Blij was ik toen we de vreselijk hoge golven ook uiteindelijk zagen en er dus op kan reageren. Inmiddels was de windwapper op hol geslagen en maakte zo´n lawaai, denk dat alle lagers er uit liggen. Resoneerde door het hele schip. Gelukkig uit kunnen krijgen maar daardoor wel stroomgebrek en geen marifooncontsct meer met de Zeemuis en Mobilea. Volgende dag nam de wind af tot 25 knopen en zijn we op gereefde fok verder blijven zeilen. Van slapen kwam nog steeds weinig.

Stemming was prima maar vermoeidheid nam wel toe. Nog 1 nacht en dag te gaan. Inmiddels waren we iedereen kwijt geraakt, geen marifooncontact meer en maakten ons zorgen om de rest. Zo´n 20 mijl voor Lanzarote kregen we contact met de Zeemuis. Ze lagen zo´n 15 mijl achter ons en hadden behoorlijk wat problemen gehad. Waren bijna bijboot kwijt, windvaan die het niet trok, automaat ook niet dus alles zelf moeten sturen. Djerie, van 12 jaar, heeft het zelfs nog even overgenomen. Blij waren we weer contact met ze te hebben maar konden allebei geen contact krijgen met de Mobilae. Zagen al vreselijke tafrelen voor ons en maakten ons grote zorgen.
Een cat, nog niet echt ervaring op oceaan en slecht weer. Brrrrrrrrrrrrrr. Hoe blij waren we dat we ineens een stem over de marifoon hoorden van de Mobilae. Yezzz. En ze waren er al eerder al ons. Hadden zelfs al een nacht geankerd. Heerlijk om ze weer te zien en daar een goede borrel op gedronken die er meteen behoorlijk inklapte. Na 4 dagen en nachten gevaren te hebben, 4 uurtjes geslapen, doet een mens toch niet goed. Zowel Quido als ik waren behoorlijk aan het hallucineren???? We hoorden stemmen, zingen, kraken, kloppen etc. Hoe gek kan je zijn.
Gelukkig na een goede nachtrust was dit ook weer voorbij en gaan we genieten van Lanzarote, de zon, het heldere water en de heerlijke temperaturen, De eerste duik was voor mij. :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten