Verder nog een paar keer naar Nederland geweest voor leuke en minder leuke dingen.
Dan uiteindelijk toch de boot weer klaarmaken om weer lkkr de zeilen te hijsen en er op uit te trekken.
Samen met Marjan en Dirk die ook in de haven liggen, besloten we om voor onbepaalde tijd alle Canarische eilanden te gaan bezoeken. Vakantie!!!
21 juni de lijnen los en gaan....
Vertrek vanuit een bewolkt Las Palmas, op naar Fuerteventura. In Las Palmas is het geregeld bewolkt, evenals in het noorden van de andere eilanden, maar kom je in het zuiden dan is er een totaal ander klimaat en meestal een strakblauwe lucht met temperaturen nu geregeld boven de 30 graden. Het gaat meteen al lekker en we vliegen in recordtijd naar het meest zuidelijke puntje van Fuerte.
Daar gooien we dan ook het anker uit om de volgende dag door te gaan naar Morra Jable. In de beschutte havenbaai weer voor anker. Mooie afgeschermde baai, met sterke valwinden van de bergen, die de boot de hele dag alle kanten op draait, maar we genieten volop. Terrasjes, bbq, slenteren door het dorpje, de gevangen tonijn op verschillende manieren klaargemaakt verorberen, etc.
Vervolgens door naar Gran Taragal waar we op een behoorlijke swel ankeren zodat we volgende dag naar Corralejo doorgaan.
Een heerlijke ankerplaats waar we veel kunnen zwemmen in helder azuurblauw water. Het anker zien we duidelijk liggen. Lekker eten bij de India valt er dan ook goed in.
Vervolgens door naar Gran Taragal waar we op een behoorlijke swel ankeren zodat we volgende dag naar Corralejo doorgaan.
Een heerlijke ankerplaats waar we veel kunnen zwemmen in helder azuurblauw water. Het anker zien we duidelijk liggen. Lekker eten bij de India valt er dan ook goed in.
Na een aantal dagen gaan we naar het volgende eiland; Lanzarote.ook hier zjn we 2,5 jaar geleden al geweest en hebben met een auto toen al het hele eiland gezien. Niet mijn favoriete eiland omdat alles zo grijs is, maar wel genieten met zijn 4-en.
Onderweg spelen de dolfijnen weer met de boot, dat blijft altijd fascineren.
Rubycon was de eerste goede ankerplaats, ook een heerlijk stekkie. Lopend naar Playa Blanca, In haven goede schaduwrijke terrasjes. Genoeg te zien en te doen.
Volgende prachtige zeiltocht, kruizend, was naar Arrecife. Weer veel wind maar met tijdig reven was het goed te doen.
Hier hebben we een week gelegen en werden we bijna erelid van de Club Nautico. We mochten ons bijbootje daar kwijt, konden water halen en gebruik van het zwembad maken. De dagelijkse eindstop als we de stad in waren geweest; ijs- en ijskoude biertjes voor een euro, da's lache!!!
Ook hebben we een gezellige ontmoeting gehad met een andere stel uit las palmas die daar een paar dagen bij kennissen op bezoek waren. Vanwege de dagelijkse harde noordenwind hebben we uiteindelijk besloten niet naar Grasiosa te gaan. Wel al permissie aangevraagd om het eiland te bezoeken. Een eiland wat ik graag had willen zien maar na meer als een week Arrecife vonden we het genoeg.
De meeste koersen naar het noorden waren niet bezeild, de wind is hier bijna altijd noord of noord-oost, dus hebben al erg veel moeten kruizen waarbij de wind nog harder is (schijnbare wind).
Daarom weer vertrokken naar Rubicon wat weer het zuidelijkste puntje van Lanzarote is en vandaaruit een fantastische tocht gehad naar Tenerife. Boven de eilanden langs, zodat je niet met acceleratie zones te maken krijgt. (In deze gebieden rond de eilanden nemen wind en golven enorm toe doordat de wind door de bergen van de eilanden wordt opgezweept. Kan wel 10 tot 30 knopen meer zijn met de daarbij behorende golven)
Maar doordat we zo'n mooie koers hadden waren we niet in de ochtend op Tenerife maar al begin van de nacht. Met een snelheid van 10 tot 12,6 knopen vlogen we over de oceaan. De ankerplaats die we op papier hadden uitgezocht was geen plaats om in het donker aan te lopen. Lag midden in een acceleratiezone en geen lichtje te bekennen en veel dijken en rotsen die niet te zien waren. Daar ter plekke besloten om maar door te varen tot het licht was. Ruime wind, door de acceleratie zone was het weer opschieten en uiteindelijk kwamen we 's ochtends aan bij Los Christianos waar we weer het anker dumpten. Geen succes want tegen 12 uur 's nachts werden we ons bed haast uitgerold door de opkomende swell. Dus.....Vertrekken.naar la Gomera. Een prachtig eiland en een prachtige ankerplaats, gezellig dorpje, weer volop genieten.
Quido is nog een dag meegeweest met een boot om dolfijnen en walvissen te spotten. Hij kwam helemaal enthousiast terug. Verder 1 dag een auto gehuurd om het eiland te verkennen. Veel groen, bossen, totaal anders als Lanzarote en Fuerteventure.
Hier met heel veel plezier gelegen en wilden eigenlijk naar el Hierro en la Palma, maar doordat de weerberichten steeds harde wind uitgaf was het afwachten op rustiger weer.
Na het ontvangen van een familiebericht hebben we besloten on die laatste 2 eilanden een andere keer te doen en nu zo snel mogelijk naar Las Palmas te gaan. Haastige spoed ..........
Volgende dag op weg. Wilden eigenlijk over de noordkant, boven de eilanden langs, maar zouden dan van de 142 mijl de helft tegen de wind in moeten motoren. Dus besloten om dan over de zuid ( met acceleratiezones) te gaan. Via Tenerife werd helemaal geen wind voorspeld, 5 tot 10 knopen. En tussen tenerife en gran canaria wel wat meer. Maar vanaf het begin hebben we wind gehad die alle kanten opdraaide. Hoog aan de wind zodat we met 3 reven en gereefde genua moesten zeilen en nog vlogen. De golven bouwden zich behoorlijk op en af en toe was het een grote klotsbak. De boot kreeg aardig op zijn sodemieter.
Dat we dit nu leuk zeilen vonden ..? nee , niet echt. Die Teide blijf je maar zien, kom je niet voorbij, evenals de acceleratiezones. Al met al hebben we geen direkte koers kunnen varen, dus hoog aan de wind, 42 knopen gezien, bakken water over en op gegeven moment....... Ook binnen!!!!
Nu op zoek waar dit water vandaan kwam. Alle kastjes inspecteren en uiteindelijk voorin het schip zag ik dat ik de afsluiter van de douche kon bewegen en de hele stuurboordkant over bijna de hele lengte van het achip vol met water zat. Wat nu?? Afsluiter er uittrekken en zien dat we er een prop in kregen. Gelukt. Nog wat watervast tape eromheen om ook het druppelen tegen te gaan en de 2 lenspompen aan.
Doordat we steeds op een kant lagen pompte er niet constant, alleen als er weer een klots water van stuur naar bakboord ging. Was dit het enige lek of waren er nog meer?
Gelukkig hadden we net een nieuwe marifoon aangeschaft met een distress-knop en automatisch positie doorgeven, zodat we die meteen konden testen met "pan pan".
Meteen reactie en vroegen ons of we zinkende waren. Dat gelukkig niet, alles lijkt onder controle maar weten niet hoelang de prop blijft zitten en of de accu's het vol kunnen houden om het water er uit te pompen. Inmiddels werd het donker. De verlichting zal aan moeten dus een beetje accu zullen we over moeten houden.
We sturen een helicopter om een oogje in het zeil te houden totdat de reddingsboot er is, vertelden ze ons.. Bij ons totaal geen paniek, hoewel ik in eerste instantie tegen Quido zei toen ik die helicopter zag; ik ga niet van het schip af hoor! Hihihi
Inmiddels hield ik binnen de wacht bij de prop en het lenzen, en juist tot ik naar de accumeter zou gaan kijken werd het schip op een kant gegooid. Doordat de vloer vochtig was had ik moeite mijn evenwicht te bewaren en pakte de railing van de trap hoog beet en werd gelanceerd naar de andere kant. Toen hoorde ik een speciaal onherkenbaar geluid, alleen wetende dat het NIET goed was en kon arm niet meer bewegen. Uitgeschakeld. Gelukkig waren er nog 3 bemanningsleden over.
De Salvamento was inmiddels naar Arguineguin gegaan waar wij ook naar toe zouden zeilen. Maar dan ben je uit de acceleratiezone en geen wind meer. Motor aan en na een tijdje een alarm en rook uit de motor. Wat nu weer???
Motor uit en Salvamento heeft het laatste stukje ons binnengesleept. Daar aangekomen stond de ambulance voor mij klaar en werd ik naar het hospital in Maspalomas gebracht. 2 breuken in de kop van de schouder en operatie was binnen 5 dgn nodig.
Om 5 uur waren marjan en ik eindelijk weer terug op de boot en over 2 dgn kon ik geopereerd worden. Helaas moet Nederland nog even wachten.
Woensdag 8 uur aanwezig in het ziekenhuis. Een privékliniek. Weer nieuwe fotos, hart, bloed en alle onderzoeken die nodig zijn voor een operatie. Wachten, wachten, wachten. Planning was 12 uur operatie. Rond 15.00 uur komt er iemand naar me toe die zegt dat operatie niet door kan gaan vandaag omdat in het hele z'huis geen pin aanwezig is die door het bot moet. 😁
Ik mocht wel naar huis en morgen terugkomen. Ik kon ook blijven dan zou ik morgen de eerste zijn.dat dus maar gedaan.
Zo zie je maar weer dat het toch ergens goed voor is geweest, Anders was dit verslag er nooit gekomen.😉
De volgende dag om 8.30 geopereerd. 11.00 uur weer op de kamer en de hele dag, avond en nacht een dikke, verlamde arm gehad. Alsof deze niet bij mij hoorde. Ik weet nu wat mijn cliënten voelden die een cva (halfzijdige verlamming) hebben gehad. Beangstigend!!!
Gelukkig hadden we net een nieuwe marifoon aangeschaft met een distress-knop en automatisch positie doorgeven, zodat we die meteen konden testen met "pan pan".
Meteen reactie en vroegen ons of we zinkende waren. Dat gelukkig niet, alles lijkt onder controle maar weten niet hoelang de prop blijft zitten en of de accu's het vol kunnen houden om het water er uit te pompen. Inmiddels werd het donker. De verlichting zal aan moeten dus een beetje accu zullen we over moeten houden.
We sturen een helicopter om een oogje in het zeil te houden totdat de reddingsboot er is, vertelden ze ons.. Bij ons totaal geen paniek, hoewel ik in eerste instantie tegen Quido zei toen ik die helicopter zag; ik ga niet van het schip af hoor! Hihihi
Inmiddels hield ik binnen de wacht bij de prop en het lenzen, en juist tot ik naar de accumeter zou gaan kijken werd het schip op een kant gegooid. Doordat de vloer vochtig was had ik moeite mijn evenwicht te bewaren en pakte de railing van de trap hoog beet en werd gelanceerd naar de andere kant. Toen hoorde ik een speciaal onherkenbaar geluid, alleen wetende dat het NIET goed was en kon arm niet meer bewegen. Uitgeschakeld. Gelukkig waren er nog 3 bemanningsleden over.
De Salvamento was inmiddels naar Arguineguin gegaan waar wij ook naar toe zouden zeilen. Maar dan ben je uit de acceleratiezone en geen wind meer. Motor aan en na een tijdje een alarm en rook uit de motor. Wat nu weer???
Motor uit en Salvamento heeft het laatste stukje ons binnengesleept. Daar aangekomen stond de ambulance voor mij klaar en werd ik naar het hospital in Maspalomas gebracht. 2 breuken in de kop van de schouder en operatie was binnen 5 dgn nodig.
Om 5 uur waren marjan en ik eindelijk weer terug op de boot en over 2 dgn kon ik geopereerd worden. Helaas moet Nederland nog even wachten.
Woensdag 8 uur aanwezig in het ziekenhuis. Een privékliniek. Weer nieuwe fotos, hart, bloed en alle onderzoeken die nodig zijn voor een operatie. Wachten, wachten, wachten. Planning was 12 uur operatie. Rond 15.00 uur komt er iemand naar me toe die zegt dat operatie niet door kan gaan vandaag omdat in het hele z'huis geen pin aanwezig is die door het bot moet. 😁
Ik mocht wel naar huis en morgen terugkomen. Ik kon ook blijven dan zou ik morgen de eerste zijn.dat dus maar gedaan.
Zo zie je maar weer dat het toch ergens goed voor is geweest, Anders was dit verslag er nooit gekomen.😉
De volgende dag om 8.30 geopereerd. 11.00 uur weer op de kamer en de hele dag, avond en nacht een dikke, verlamde arm gehad. Alsof deze niet bij mij hoorde. Ik weet nu wat mijn cliënten voelden die een cva (halfzijdige verlamming) hebben gehad. Beangstigend!!!
Gelukkig de volgende weer wat gevoel terug. Om de middag nog wat te vullen heb ik bezoek gehad van Marjan, Dirk, Edwin en Marjo, Quido en Riet en Daan om me wat op te vrolijken. Het ziekenhuis was een drama. Niets te eten, alleen 's avonds om 20.00 uur. Geen koffie en thee. Geen uitslag na de operatie (zonder de dokter bij zijn lurven te pakken) en het bekende Spaanse manana manana. Grrrrrrrr.
Expert was er al om naar de afsluiters te kijken en boot zou op de kant zodat deze gerepareerd kon worden.